مردم فکر میکنند که دموکراسی یعنی آزادی مطلق داشتن. اما آزادی هم محدودیت هایی دارد. آزادی باید با مسئولیت و معیارهای اخلاقی همراه باشد. نباید بدون ماسک بیرون رفت و دیگران را مبتلا کرد. چون شما که نمیدانید آیا خودتان بیمار هستید یا نه.
و همه ما میدانیم که گوشت به بهای مقدار خیلی زیادی از پول مالیات دهندگان تولید میشود، در هر سال و حتی هر دقیقه یا هر ثانیه. همه به شدت کار میکنند و باید مالیات بپردازند و بعد برای چی از آن استفاده شود؟ برای افراد بیمار. اما چه چیزی آنها را بیمار کرده؟ محصولات گوشتی و لبنی، ماهی و تخم مرغ، و هر چه که به حیوانات زنده و بی دفاع و بیچاره ای مربوط میشود که همچنان نفس می کشند. این محصولات افراد را بیمار میکنند، چون برای آنها غذای اشتباه است و از نظر علمی نیز این قضیه ثابت شده است. از اینرو کسی حق ندارد بگوید که نمیداند یا درک نمیکند. اکثر افراد، بویژه کسانی که در دولت هستند، افراد تحصیل کرده ای هستند. آنها باید همه اینها را بدانند. باید بدانند که چه چیز برای شهروندان شان خوب است. اگر ندانند، ارزش نشستن در آن مقام در سیستم دولتی را ندارند. باید بیرون بروند! بعد هر کسی که بهتر از آنهاست، جایگزین شان شود. این برای جهان و نیز شهروندان جهان بهتر است. دیگر بهانه ای نیست.
به عنوان رهبر یک کشور یا یک دولت، آنها باید بدانند که چه چیزهایی برای مردم شان خوب است و چه چیزهایی برای آنها بد است و برای مردم تصمیم بگیرند. منظور از رهبر این است. رهبر یعنی طرحی بریزند و بعد همه آن را دنبال کنند، چون آنها رهبر هستند! وگرنه ارزش این را ندارند که در آن مقام باشند و باید بازنشسته شوند و به خانه بروند و هر کاری که میخواهند، انجام دهند. همچنان به گوشتخواری شان ادامه دهند و خودشان را بیمار کنند. اما مجبور نیستند که افراد دیگر را هم با خودشان بیمار کنند.
سمت های رئیس یا رهبر، رئیس جمهور، نخست وزیر، ملکه، شاه، شاهزاده، پرنسس، شغل نیستند. اینها حرفه نیستند. به شما اعتماد کرده اند و ماموریت داده اند. اینها براستی تعهداتی شریف هستند تا فرد هر طور که میتواند به افراد تحت رهبری اش کمک کند. وگرنه، اگر کسی آنجا در مسند ریاست بنشیند و هیچ کار حیاتی یا اساسی برای مردم خود یا جهان انجام ندهد، کارش معنا ندارد. در این حالت، در مأموریت خود شکست خورده و باید استعفا دهد و بازگردد و فقط هر کار کوچکی که برای خودش میخواهد، برای خوشی خودش میخواهد، انجام دهد. نه اینکه در مسند ریاست بنشیند تا فقط شهرت و ستایش و پول کسب کند. این براستی در شأن ما نیست. به شما میگویم. رهبران، شما وظیفه دارید از مردمی که به شما اعتماد کرده اند، مراقبت کنید. اگر کار درست انجام دهید، بهشت به شما برکت میدهد تا بعد به طور پیوسته کارهای بیشتری انجام دهید.
اگر مردم به توصیه ها پایبند باشند... مثلا اگر بیرون میروید، توصیه میکنم صورتتان را با حفاظ بپوشانید. (بله، استاد.) ماسک بپوشید، (بله.) یا عینک و ماسک و حفاظ صورت بپوشید و بعد کلاه و لباس یکسره که شما را تماماً محافظت کند. (بله.) تا جایی که میتوانید از خودتان محافظت کنید، به صورتتان دست نزنید تا اینکه به خانه بروید و دستانتان را بشویید، و وقتی به خانه رسیدید، لباسهای را تمیز کنید و بشویید... و اینگونه مردم میتوانند بیرون بروند و به کارشان ادامه دهند. آنها واقعا احتیاج نیست که در‌خانه حبس شوند. (بله، استاد.) زیرا در خانه حبس شدن برای همه افسرده کننده است. (بله.)
چرا برای بچه ها لباسهای جدید درست نمیکنند؟ مثل لباسهای فضانوردان. یا مانند لباسهایی که پرستاران و دکترها در بخش ویژه جراحی های مسری می پوشند. (بله، استاد.) طوری که از سر تا گردن شان، تا شانه هایشان پوشانده شود و در مقابل صورتشان هم حفاظ شفاف باشد. (بله، استاد.) در این حالت نیاز نیست که ماسک روی صورت شان بزنند. از این تصاویر دیدید یا نه؟ (بله، استاد.) (دیده ایم.) آنها یک چیزی مانند کلاه می پوشند (بله.) با چیزی از جنس شفاف در قسمت جلو، مانند شیشه یا پلاستیک که امکان دیدن به آنها میدهد. (بله.) ولی همه چیزهای دیگر سر و شانه ها همه پوشیده شده اند. آنها لباسهای محافظتی میپوشند، و دستکشهای جراحی می پوشند و جوراب و کفش می پوشند. (بله.) مثل کسانی که در آزمایشگاه های عفونی کار میکنند. (بله.) مثل آنها. میتوانند چنین کنند. اما این لباس ها راحت نیستند. نمیدانم که چقدر میتوانند آنها را تحمل کنند.
آنها باید به نوعی سیستم هوارسانی داشته باشند تا افراد با پوشیدن شان خیلی احساس گرما نکنند یا باید از موادی ساخته شوند که هوا در آن جریان داشته باشد. گرم نباشد. کافی است چنین لباسی و کلاه حفاظتی استفاده کنند. بعد میتوانند بیرون بروند و در هر جایی کار کنند. بهتر از این است که قرنطینه شوند. (بله، استاد.) و آنرا به بچه ها نیز بپوشانند که بتوانند به مدرسه بروند. آنها باید مقررات جدید لباس ایجاد کنند برای مردم، تا آنها بتوانند بیرون بروند و زندگی شان را بکنند. (بله، استاد.) در واقع اگر با افراد زیادی در تعامل نیستید، فقط یک لباس یکسره بپوشید که گردن تان را هم بپوشاند و بعد ماسک استفاه کنید و بینی تان را هم بپوشانید و از کلاه هم استفاده کنید تا هرچه بیشتر از موهایتان و سرتان را بپوشاند- و اگر ممکن است گوشت هایتان را، همچنین کفش و جوراب و لباس آستین بلند و دستکش استفاده کنید.... بعد میتوانید بیرون بروید. منظورم برای خرید یا کار یا رانندگی برای یک سالمند یا هر کسی که نیاز به رانندگی دارد.
بنابراین نباید همیشه کاملاً قرنطینه خانگی به این شکل باشد. ولی فقط وقتی که مردم واقعا به قوانین و به اصول حفاظتی برای خود و دیگران پایبند باشند. تنها مشکل این است، زیرا بعضی از افراد از آن پیروی نمیکنند. و بهمین دلیل است که دولت احتمالا باید همه آنها را مجبور کند تا خانه بمانند. زیرا دولت نمیداند که چه کسی با ماسک یا بدون ماسک بیرون می آید یا با این وسایل محافظتی کامل بیرون می آیند یا نه. بهمین دلیل است. بنابراین این همچنین مسئولیت مردم هم هست. فقط نباید دولت را مقصر دانست. می بینید، آگاهی مردم هنوز خیلی خیلی پالایش نیافته است. بعضی از آنها هنوز خیلی پالایش نیافته اند میروند و حتی بخاطر پوشیدن ماسک هم تظاهرات میکنند. خدای من! چرا اینکار را میکنند؟
بعضی از دکترها و پرستارها در بیمارستان چندین ساعت باید ماسک بپوشند. اگر یک جراحی طولانی داشته باشند باید مدت طولانی آنرا بپوشند. و دندانپزشکان، دائم باید آنرا بپوشند، زیرا باید برای درمان بیماران با دستکش و ماسک کار کنند. من واقعا نمیدانم چرا مردم اینقدر غیرمنطقی هستند. اینرا باید بگویم.
من قانون اتیوپی را دوست دارم: اگر در اماکن عمومی ماسک نپوشید، ۲ سال زندانی میشوید و شاید جریمه هم باید بدهید. ما یک چنین رهبریت قوی ای نیاز داریم برای هرچیزی که برای بشریت خوب است. من نخست وزیر و دولت اتیوپی را تحسین کردم. اتیوپی! چنین کشوری است و چنان رهبری قدرتمندی دارد. من واقعاً خوشم آمد. شاید سایر کشورها باید از این الگو پیروی کنند تا از بیگناهان محافظت کنند، و از کسانی که از قانون پیروی میکنند، کسانی که از خودشان محافظت میکنند و از دیگران محافظت میکنند. چون افراد آسیب پذیری مثل سالمندان در بیرون هستند که به راحتی با چنین عفونت های همه گیری از پای در می آیند و یا زنان باردار یا کسانی که از نظر فیزیکی در وضع خوبی نیستند. آنها نسبت به این عفونت آسیب پذیر هستند. بچه های کوچک هم همینطور، چون سیستم ایمنی آنها هنوز کامل نشده است. از اینرو برای افرادی که از خود و دیگران حفاظت نمیکنند، براستی خوب است که دو سال به "تعطیلات" بروند. من با این قانون موافق هستم. با اینکه چندان دموکراتیک به نظر نمیرسد، اما دموکراسی هم محدودیت هایی دارد.
مردم فکر میکنند که دموکراسی یعنی آزادی مطلق داشتن. اما آزادی هم محدودیت هایی دارد. آزادی باید با مسئولیت و معیارهای اخلاقی همراه باشد. نباید بدون ماسک بیرون رفت و دیگران را مبتلا کرد. چون شما که نمیدانید آیا خودتان بیمار هستید یا نه. همه که تست نمیدهند. حتی اگر تست هم بدهید، دیگران شاید تست نداده باشند، شاید بیماران بدون علائم باشند، که هیچکس حتی نبیند یا حتی خودشان هم ندانند.
پس چه مشکلی هست که آن ماسک کوچک مسخره را بزنید؟ هیچ آسیبی به شما نمی زند، اما اگر آن را نزنید، خودتان و دیگران آسیب می بینید! آرزو دارم که رهبری قویتری را در جهان شاهد باشم. نه افراد بی جربزه ای که فقط در آن بالا بنشینند و اشاره کنند و دستور بدهند و کار چندانی انجام ندهند! من برای این قبیل رهبران احترامی قائل نیستم. من را ببخشید. آنها باید برخیزند و کاری انجام دهند. باید همچون یک مرد واقعی، یک زن واقعی، یک رهبر واقعی باشند. وگرنه باید به خانه بروند!
فقط در این باره فکر کنید. اینطور نیست که در این دوره ی پر آشوب از سیاره، هر کاری خواستید، انجام دهید. در همه جا سوانح طبیعی هست که اینها میلیاردها، تریلیون ها دلار برای جهان هزینه دارند. بعد اگر شما افراد دیگر را مبتلا کنید یا از خودتان محافظت نکنید و مبتلا شوید، آن وقت بیمار خواهید بود و برای جامعه یک بار به شمار می آئید. بیمارستان ها همین حالا هم پر از بیمار هستند، از پر هم بیشتر، فراتر از حد ظرفیت شان. بسیاری از پزشکان و پرستاران و کادر بیمارستان ها به خاطر شما جان شان را از دست داده اند! از اینرو اگر دولت اتیوپی یا هر دولت دیگری این افراد بی مسئولیت را به زندان بیاندازد، واقعاً برای من اهمیت ندارد.
چون همه ما وظیفه داریم تا از خودمان و دیگران محافظت کنیم. تا از خودمان و دیگران محافظت کنیم. (بله، استاد.) مراقبت از بیماران پاندمی، میلیاردها، تریلیون ها دلار هزینه دارد. به این شکل اقتصاد ویران میشود و چیزهایی نظیر آن. پس کسی حق ندارد برای کشور خود و یا در صورت سفر، برای کشورهای دیگر شرایط را بدتر کند. برای کشورهای دیگر شرایط را بدتر کند. (بله.) کافی است ماسک بزنید و روی صورت تان حفاظ بگذارید. هزینه چندانی ندارد. میتوانید خودتان درست کنید. شیوه آن را در تلویزیون نشان دادم. میتوانید خودتان درست کنید. آیا این برایتان خیلی است؟ چه کار دیگری میتوانید برای جهان انجام دهید؟ لازم نیست کاری انجام دهید، فقط ماسک بزنید و حفاظ صورت بگذارید تا از خودتان و دیگران محافظت کنید. فقط کافی است همین کار را بکنید. هزینه چندانی ندارد. وقت زیادی هم نمی گیرد. همه میتوانند چنین کنند، برای حفاظت از سالمندان و زنان آسیب پذیر، یا بیمارانی که ضعیف هستند و یا کودکان. دیگر نمیخواهم ملاحظه این افراد را بکنم و این حرفها را نگویم.
در طولانی مدت، قرنطینیه بسیار برای اقتصاد کشور مخرب است، همچنین برای اقتصاد دنیا، نه فقط برای سلامت ذهنی و روانی مردم. بنابراین قرنطینه طولانی مدت اصلا خوب نیست. (بله، استاد.) اگر افراد به صورت مجهز بیرون بروند و خودشان را بپوشانند و محافظت کنند، میتوانند مثل حالت عادی بیرون بروند، فقط با این تفاوت که همانطوری که گفتم خودشان را بپوشانند. بعد مشکلی نیست. حتی اگر کمی هم مبتلا شوند، بدن شان میتواند مبارزه کند یا میتوانیم سریع درمان شان کنیم. هر کسی با این قانون موافق نیست، که البته بسیار ساده است.... همه میتوانند انجام دهند! ضرری ندارد. هیچ چیز! برایتان ضرری ندارد. اگر ماسک و حفاظ صورت و کلاه و پوشش کامل بدنی استفاده کنید. معمولا شما برای بیرون رفتن بهرحال باید لباس بپوشید تا خودتان را بپوشانید. بعد یک کلاه هم به سر کنید، یا حفاظ صورت... مشکل آن چیست؟ پزشکان دستکش می پوشند، روپوش می پوشند، کلاه و ماسک دارند و همه جور تجهیزاتی را به تن میکنند. گاهی در کل روز. پس ما میتوانیم وقتی برای مدتی بیرون میرویم، ماسک بزنیم و راحت و آزاد بازگردیم، و من فکر میکنم همه وظیفه دارند تا چنین کنند و با دولت همکاری کنند تا از خودشان و دیگران محافظت نمایند. دیگر نباید بهانه بیاورند. (بله، استاد.)
