Дэлгэрэнгүй
Татаж авах Docx
Дэлгэрэнгүй уншаарай
Хэрэв цэрэг гэртээ эргэн ирэхэд, тэр шаналсан хүн болох болно; хэдий эргэн ирсэн ч. Тэр дайны дараа эргэн ирснийхээ дараа гэр бүл болон мэдээж өөртөө санаа зовнил асуудлыг тарьсан байж магадгүй. Тэр хар дарж, ихэнхдээ аймшигтайгаар хар дарж, тамын мэт үзэгдлүүдийг эсвэл дайн тэмцлийн хэсгүүдэд үүссэн өөрийн гэрчилсэн дүр зургуудыг ахин санах болно. Тэрээр цаашид ахин дотоодын тарчлалыг тэсэж чадахгүй болохоороо амиа хорлож ч магадгүй. Тэгээд түүнийг үхэхэд, там түүнийг хүлээж байх болно, эсвэл түүний хороосон хүн нь тамын бүх чөтгөрүүдээс гадна түүнийг үүрд тамлахаар түүн рүү ирдэг. Ийм л зүйл болдог юм. Маш олон залуу, царайлаг, хүчирхэг хүмүүс, хүчирхэг залуучууд, гэм зэмгүй, цэвэр ариун хүмүүс, гэмтэл бэртэл, сэтгэц, сэтгэл мэдрэл, сэтгэл хөдлөлөөрөө бууж өгдөг. Аллага үйлдэх нь огтхон ч хүн төрөлтний мөн чанар биш. Энэ нь бидний өөрсдийн дотоод сайн сайхан, энэрэл нигүүлсэл хайрын эсрэг байдаг. Тиймээс л бид урт удаан, хэрэв бид аллага үйлдсэн бол, амьтдыг ч, хүнийг ч алсан л бол дараа нь урт удаанаар зовдог. Бид шаналдаг. Бид энх тайвныг олж чадахгүй. Хамгийн сайн тус бол тэднийг хэзээ ч бүр хэзээ ч анхнаасаа дайнд илгээхгүй байх. Бид тэдэнд юугаар туслах вэ? Хэн нэгэн түүнд яаж бодит байдал дээр, жинхэнэ дайн дээр харсанаа март гэж хэлж чадах юм бэ? Жинхэнэ дайн, жинхэнэ зовлон, бодит хүмүүсийн зовлон шаналал. Энэ зүгээр л унтраагаад, мартаад дараагийн зүйлээ үздэг зүгээр нэг кино биш, ойлгож байна уу? Бид дэлхий маань хэзээ ч “дайн” гэдэг үгийг үсэглэхгүй гэж залбирч, харин “энх тайван” гэдэг үг дэлхий даяар Дэлхий дээр амьдарч буй бүх төрөлтнүүдийн нүүрэн дээр бичээстэй байхыг залбирах хэрэгтэй.
